عفو بین الملل و مرگ انتقادات ادبی “

چه زم، می تو،د chatgpt را تجزیه و تحلیل کنید دهکده علاوه بر هر دانشجوی تحصیلات تکمیلی ، ممکن است منطقی بپرسیم ، “هدف از نوشتن مقاله در چه مواردی است دهکده؟“تجزیه و تحلیل ادبی ، از این گذشته ، شبیه به خانه های ساختم، ، تغذیه مردم یا دارو نیست. حتی در مقایسه با تخصص های خواهرش در علوم انس، (به ،وان مثال ، تاریخ یا فلسفه) ، مطالعه ادبیات فقط نیاز عملی کمی دارد. از طرف ، وقتی ماشین های خانه به راحتی می توانند مانند مردم بسازند ، ما نیازی به ساخت خانه ها نیز نخواهیم داشت.

بنابراین ، چرا ما ادبیات ،یسی (یا “هنرهای زب،” را می شناسیم ، همانطور که اکنون برخی از دبیرستان ها آن را صدا می کنند) اصلاً؟ به گفته منتقد ادبیات ،یس در قرن نوزدهم ، متیو آرنولد ، هدف از مطالعه و آموزش ادبیات “دانستن بهترین آنچه در جهان شناخته شده و اندیشه است و به ،ه خود برای ایجاد این موضوع ، برای ایجاد جریان ایده های واقعی و تازه است.” … ادبیات ،یسی در واقع جایگزینی برای دین بود. ما می خواستیم مردم خوب باشند ، اما دیگر به خدا ایمان نداریم. در عوض ، ما به Kkespeare ، میلتون و در پایان تونی موریسون اعتقاد داشتیم. حتی ما این کار را نکردیم.

همیشه این مشکل بوده است ، با این حال ، این ایده این است که ادبیات شما را به یک فرد بهتر تبدیل می کند. علاوه بر ضد عوامل واضح – ادعا می شود که سربازان متفقین نسخه هایی از یوهان ولفگانگ فون گوته را در کشوهای دفتر نگهبانان زندان نازی ها هنگام آزاد ، اردوگاه ها پیدا ،د – مشکلاتی وجود داشت که همیشه هنگام تلاش برای فشار آوردن دین شما به سمت افراد دیگر بوجود می آیند.

دین ما ادبیات بود و مانند هر ، با ایمان واقعی ، ما عمیقاً در آن فکر می کردیم ، فکر می کنم لازم بود ، او معتقد بود که همه باید از طریق آن نجات دهند. نکته مهم این بود که ما به یک روش یا دیگری روسای کالج آمریکایی ایده را ترغیب کردیم ، اما باز هم ، بسیاری از آنها ، مانند رئیس دانشگاه شیکاگو رابرت هاتنس ، “هسته مش،” و دعوت “کتابهای عالی” ، اعضای یک دین بودند. همه کشورها دانشجویان ریاضیات و مهندسی را نمی سازند ، بلکه در ایالات متحده این کار را انجام می دهیم. بنابراین ، نزدیک به یک قرن پیش ، ما دین خود را به دانشجویان دانشگاه موعظه کردیم ، که برخی از آنها عاشق خواندن بودند و به همین دلیل از عبادت در معبد ادبیات خوشحال بودند. خیلی ها نبودند ، اما ، با این حال ، ش،پیر ، هرمان میلویل و تونی موریسون از ته گلو خود شوکه شدند – تا آنها را بهتر کنند.

این بدان م،ا نیست که او ،وماً در کنار آنها باقی مانده است … برخی از دانشجویان من، و روان با تعارضات فکری من، با معبد ادبیات کنار گذاشته می شوند ، اما بیشتر آنها اینگونه نیستند. برای بیشتر آنها ، آنها شبیه به مدرسه یکشنبه هستند – آنها با اکراه تحمل می شوند و به زودی هر درس را فراموش می کنند.