مریلند می تواند مالیات را به صورت آنلاین تحمیل کند ، اما نمی تواند مانع از تبلیغ کنندگان از آشکار کردن هزینه مالیات شود

جمعه ، در اتاق بازرگ، علیه. ،مندادگاه تجدیدنظر آمریكا برای حكم چهارم نتیجه گرفت كه قانون ایالتی مریلند مانع از اعلام اینترنت از آشکار كردن هزینه های تبلیغات در اینترنت در مریلند به مشتریان خود می شود یا این هزینه ها را منتقل می كند و اولین اصلاحیه را نقض می كند. قاضی ریچاردسون به دادگاه نوشت ، و قضات فلویدنز به وی پیوستند.

نظر قاضی ریچاردسون آغاز می شود:

در سال 1765 ، پارلمان ،یس مالیات جدیدی را برای مستعمرات نوظهور در آمریکای شمالی تحمیل کرد. قانون تمبرها احیا شد زیرا به هر چیزی که بر روی کاغذ نوشته شده بود ، از کاغذ گرفته تا رو،مه ها مالیات می داد. این نه تنها هزینه مردم را برای مردم هزینه می کند ، بلکه در معرض خطر توانایی آنها برای صحبت در مورد موضوعات توجه عمومی قرار گرفتند. جان آدامز ماساچوست در برابر مالیات ، آن را “موتور عظیم … برای اعتصاب به تمام حقوق و آزادی های آمریکا” توصیف کرد. 1 آدامز 263 برگ (ویرایش LH Butterfield ، 1961). هزاران شهروند هنگام ورود تمبرهای وحشتناک به بندر چارلستون ، اعتراض ،د و تمبرهای موجود در فورت جانسون را به مدت نه روز احاطه ،د. DD Wallace ، تاریخ قانون اساسی در کارولینای ج،ی از سال 1725 تا 1775 در 32-33 (1899). از طریق مستعمرات ، عصب،ت مالیات استعماری را تحت فشار قرار داد تا استدلالهایی را که بعداً بی،ه استقلال را تشکیل می دهد ، شروع کند. در کل ایالت د،ل ، ملاحظات مربوط به من، بودن مالیات در مستعمرات ،یس (1765) را ببینید. از بیش از یک راه ، قانون تمبرها و مالیات های دیگر مانند آن انقلاب را مشتعل می کند.

پس از دو قرن و نیم ، مریلند تحمیل مالیات دیگری برای ،، که چاپ نشریات را چاپ می کنند بلکه جانشینان آنها در عصر اینترنت نیست. این مالیات مربوط به پول های تبلیغاتی در اینترنت است. اما با تغییر برخی از چیزها ، برخی دیگر ی،ان بودند. امروزه تا قرن ها صحیح نیست که “توانایی مالیاتی توانایی نابودی را شامل می شود.” M’Culloch در مقابل مریلند ، 17 ایالات متحده (4 گندم) 316 ، 431 (1819). شکایت مالیات یک سنت مهم سیاسی آمریکا است.

شاید از ترس از چنین شکایاتی ، مریلند مالیات خود را با یک قانون دیگر جفت کرد. شرکت هایی که در اینترنت پول می گیرند ، نه تنها باید مالیات را بپردازند بلکه از 3 اطلاع رس، به مشتریان خود که بر قیمت ها تأثیر می گذارند ، جلوگیری می کنند: هیچ ،اصر خط ، هزینه ای ، بدون هزینه وجود ندارد. اگر شرکت ها در هزینه مالیات موفق شوند ، باید این کار را در سکوت انجام دهند – حفاظت از مشتریان در تاریکی درباره دلیل قیمت های بالا و در نتیجه مریلند را از مسئولیت سیاسی جدا می کنند.

این حکم موضوع این درخواست تجدید نظر است. دادستان ها ، گروهی از انجمن های تجاری ، مریلند را بر این اساس به چالش می کشند که آنها آزادی خود را برای صحبت ، نتیجه می گیرند. آنها می گویند که مریلند هیچ دلیلی ندارد ، بر خلاف منزوی خود از انتقاد و پاسخگویی سیاسی ، برای جلوگیری از توضیح مالیات بر مشتریان خود. ما موافق هستیم از امروز 250 سال پیش ، انتقاد ،ت از مالیات یا هر چیز دیگری – سخنر، مهم در یک جامعه دموکراتیک. اصلاحیه اول مانع از سرکوب مریلند می شود.

نکته اصلی تجزیه و تحلیل دادگاه نتیجه گیری آن است که ، در این روند ، قانون مریلند گفتار را تنظیم می کند-آنچه شرکت ها به مشتریان خود می گویند با قیمت هایی که از رفتار خود دریافت می کنند. دادگاه جایگزین نمی کند که آیا قانون یک سخنر، کاملاً تجاری را تنظیم می کند ، اما نتیجه می گیرد که چنین تحلیلی غیر ضروری است زیرا قانون نمی تواند از بررسی قرون وسطایی فرار کند.

نظر نتیجه گیری شده است:

کشورها برای ایجاد یک سیاست بحث برانگیز آزاد هستند. این بخشی از معامله فدرال ما است. به Gregory V. Ashcroft ، 501 US 452 ، 458 (1991) مراجعه کنید. اما با این آزادی ثبت نام می شود. ایالات ممکن است مانع از این نشوند که طرفین مشمول سازمان در مورد مقررات خود صحبت کنند ، مگر اینکه آنها در بررسی اصلاحیه اول ایستادگی کنند. مریلند قانون شماره.